Greta Berlin (The Gaza Freedom Flotilla),
Pierre Galand (The Russell Tribunal on Palestine).
Uitgelicht:
Vanavond spreekt o.a. Greta Berlin, organisator van Free Gaza Flotilla.
31 mei 2010 viel de Israëlische marine de Free Gaza Flotilla aan, een vloot van acht boten met 750 internationale vrijwilligers op weg naar Gaza. Doel van de vloot was de blokkade te doorbreken en meer dan 10.000 ton hulpgoederen aan de bevolking te leveren.
Verslag dag vijf, 19 oktober 2010:
De eerste spreker is Malainin Lakhal uit West Sahara.
Malainin Lakhal: De West Saharanen zijn een heel klein volk(ruim 400.000) met een nogal onbekende geschiedenis.
Van 1884 tot 1975 werden ze door Spanje geregeerd. Na het wegvallen van Franco werden ze door Marokko ingelijfd en op één hoop gegooid met Mauretanië. Tijdens de gewapende strijd door Polisario had het conflict enige zichtbaarheid maar nadat de wapens zijn ingeleverd onder de belofte van het krijgen van een eigen staat is de claim op effectuering van de zelfbeschikking in de doofpot gegaan. West Sahara wordt als land erkend door alle Afrikaanse staten maar niet door het merendeel van de UN lidstaten. Er zit fosfaat in de grond en waarschijnlijk olie en gas. Er zijn rijke visgronden (die oa, afgegraasd worden door schepen uit Nederland o.a. Scheveningen). Marokko wil de grond maar niet de mensen. De reden dat wij bij ‘Gegoten Lood’ ook een vertegenwoordiger uit West Sahara hebben uitgenodigd is omdat wij sterk de indruk hebben dat de door Israël verworven kennis m.b.t. de omsingeling van Gaza onverkort wordt toegepast op de inwoners van West Sahara. Waar het Palestijnse conflict vooralsnog de media haalt is het totale radiostilte over de omsingeling van de kampen waar de Saharir in leven. Alleen in Spanje is er nog duidelijke berichtgeving en worden mensen opgevangen. In Marokko kan niet openlijk over deze politiek worden gesproken. Maar het ommuurde kamp met buiten de muren nog een zone bezaaid met landmijnen herbergt ruim 200.000 inwoners. Het kamp heeft politie, een eigen parlement en een goed draaiende sociale infrastructuur. Het is een goed georganiseerde samenleving, met scholen, culturele weken en een duidelijke plek voor de vrouw.
Malainin is voorzitter van de bond van journalisten uit West Sahara en in die functie laat hij ook de grote overeenkomsten zien tussen de belegering en ontwrichting van Gaza en de toepassing van deze tactiek op West Sahara.
Binnen de EU hebben zowel Israël als Marokko de status van “Bevoorrechte” Staat. Dit heeft voordelen maar ook plichten o.a. dat mensenrechten moeten worden gerespecteerd en dat een land b.v. geen politiek bedrijft waardoor Internationaal recht wordt geschonden. Beide verplichtingen worden door de staten met voeten getreden maar Europa spreekt deze staten daar niet op aan. Volgens Malainin een gemiste kans. Malainin bevestigd wat Ludo de Brabander en Leon Wecke eerder stelden n.l. dat Staten, Ngo’s en grote Internationale Organisaties zoals de VN zo groot, bureaucratisch en onderling afhankelijk zijn geworden dat kleine bevolkingsgroepen als Palestijnen, Sahrawi en vergelijkbare groepen niets te verwachten hebben van de internationale Gemeenschap. Erger nog dat de Internationale Gemeenschap meedoet aan onderdrukking en uitbuiting. Aan het einde van de koude oorlog heeft Kissinger zelfs Koning Hassan de tweede aangemoedigd om tot annexatie over te gaan. In Europa ligt de zaak gevoelig. Frankrijk zal Marokko altijd steunen en Spanje West Sahara. Er was in 1991 een onafhankelijk staat beloofd met als eis: “stoppen met de vrijheidsstrijd en het inleveren van de wapenen”. Helaas moeten we constateren dat het heel stil is geworden rond West Sahara, De mensen zijn omsingeld door muren en gordels van landmijnen. Levens komen niet tot bloei, rechten worden op alle niveaus geschonden zowel nationaal, internationaal als humanitair. Gezien de parallel met de Palestijnse zaak is het absoluut noodzakelijk dat de Internationale Gemeenschap deze kwestie op de kaart zet.
Pierre Galand, senator uit België, is niet alleen voorzitter van Europese actienetwerken voor West Sahara en Palestina, hij is ook initiatiefnemer voor het Russell Tribunal on Palestine (www.russelltribunalonpalestine.org). Voorts hield hij zich actief bezig met de kwestie Oost Timor dat inmiddels onafhankelijk van Indonesië is geworden.
Het Russell Tribunal is door Betrand Russell opgericht om de oorlogsmisdaden gepleegd tijdens de Vietnamoorlog te onderzoeken. Het speelde een belangrijke rol bij het aan de kaak stellen daarvan en droeg bij aan de aanzwellende kritiek op die oorlog.
De eerste sessie van het Russell Tribunal on Palestine vond plaats in Barcelona in maart 2010, en bestudeerde de vraag of de relatie tussen Europese Unie en Israel laakbare dimensies heeft in termen van het Internationaal Recht. De tweede sessie van het Tribunaal zal in november plaatsvinden in Londen en zal gewijd zijn aan de mogelijke medeplichtigheid van bedrijven aan de Israelische bezetting van Palestijns grondgebied. O.a. zal het Nederlandse Pensioenfonds voor Zorg en Welzijn (PFZW) ter verantwoording worden geroepen wegens zijn investeringen in 27 bedrijven die actief zijn in de illegale nederzettingen. Pierre Galand houdt een brief op die gericht blijkt te zijn aan de voorzitter van het pensioenfonds Hans Alders waarin deze wordt uitgenodigd om bij het Tribunaal aanwezig te zijn en zich te verantwoorden. De brief wordt met een plechtig gebaar overhandigd aan avondvoorzitter Sonja Zimmermann met verzoek deze aangetekend te verzenden.
Medewerkster Virginie Vanhaeverbeke vertelt over de juryleden voor de sessie in Londen: Corrigan Maguire, John Dugard, Ronald Kasrils, Michael Mansfield, José Antonio Martin Pallin, Cynthia McKinney, Aminata Traoré en Alice Walker. Het Tribunaal zal zich verdiepen in bedrijven die diensten en infrastructuur leveren die steun verlenen aan de nederzettingen en de bezetting van Palestijns gebied. Ook banken die financiële diensten verlenen aan nederzettingen en nederzettingen-ondersteunende Israelische banken zullen onder de loep genomen worden. Voorts bedrijven die in nederzettingen zelf en industriële zones op de West Bank produceren, evenals Israelische bedrijven die vanuit die nederzettingen en industriële zones producten exporteren en tenslotte buitenlandse bedrijven die wapens en andere infrastructuur leveren waardoor de kolonisatie en onderdrukking in stand blijft, evenals Israelische bedrijven die wapens en andere repressieve hardware of kennis exporteren. Het Tribunaal heeft veel geld nodig voor de Londense sessie en de twee daarna geplande sessies in Zuid Afrika en New York, en het publiek wordt aangespoord het Tribunaal financieel te steunen.
Greta Berlin is organisator van de Gaza Freedom Movement (http://gazafreedommovement.org). De gedachte aan een vloot ontstond in 2006 toen Israel Gaza afsloot en Libanon aanviel. Het idee kwam van Michael Sheik, een activist uit Australië. “Als we hadden geweten dat het twee jaar zou duren en een miljoen dollar zou kosten om twee kleine vissersbootjes naar Gaza te laten gaan dan weet ik niet of we eraan zouden zijn begonnen”. Maar in augustus en december 2008 zijn de boten vijf keer met succes de haven van Gaza binnengevaren en hebben ze er 130 mensen heen gebracht en 38 Palestijnen vandaan genomen die visa hadden om in het buitenland te gaan studeren. Het was een internationaal initiatief en er waren uit heel Europa parlementariërs aan boord. “Israel sprak wel dreigende taal, maar viel ons niet aan, uiteraard niet, want ze hadden niet het recht ons tegen te houden omdat we door internationale wateren naar Gaza voeren.” Sinds december 2008 is de vloot drie maal geramd terwijl deze artsen naar Gaza bracht om hulp te verlenen tijdens Israëls aanval op Gaza. Twee weken later werd de SPIRIT OF HUMANITY gedwongen terug te keren. Op 1 juli 2009 werden 21 passagiers gekidnapt en de boot gehijacked. “Toen realiseerden we ons dat we de volgende keer met meer boten en meer hotemetoten en journalisten moesten komen. Uiteindelijk gingen we in mei 2010 met zes boten en 650 opvarenden uit 42 landen op weg naar Gaza, het enige gebied ter wereld dat niet bij zijn eigen haven en wateren kan”. Wat er daarna gebeurde is alom bekend: op 31 mei werd de vloot overvallen, 9 passagiers kwamen om, en de meesten liepen verwondingen op. Nu vragen mensen ons: “Ga je nog een keer, zelfs na wat Israel het konvooi heeft aangedaan? “ Het antwoord is “ja, we gaan zeker weer, deze keer met 9 tot 12 boten uit Ierland, het VK, België, Italië, Zwitserland, Griekenland, Zweden en Noorwegen”. Greta Berlin hoopt dat Nederland samen met België een boot zal willen sturen. Tenslotte onderstreept ze dat de vloot NIET als doel heeft hulpgoederen te brengen. De bevolking wil geen hulp maar rechten. Het enige doel is de illegale blokkade van Gaza te breken. “We zullen net zo lang varen totdat de wereld wakker wordt en Israels laat stoppen met zijn oorlogsmisdaden tegen de burgers van Gaza!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten